Wat was de aanleiding om Camp Burnout te gaan maken?

‘In 2019 kreeg ik een burnout. Ik was consultant voor grote bedrijven over de hele wereld. Ik werkte hard, feestte hard en vloog de wereld over. Maar na deze levensstijl voor een paar jaar zonder problemen vol te hebben gehouden, veranderde er opeens iets: Mijn werk begon me spanning te geven en ik wilde er eigenlijk het liefst zo ver mogelijk vandaan blijven. Ik werd labiel, gespannen, verdrietig. Ik sliep nog maar 3-4 uur per nacht en kreeg paniekaanvallen.
Elke afspraak in m’n agenda leidde tot spanning, die pas wegging als ik m’n agenda leeghaalde. Op slechte dagen moest ik kiezen tussen óf de hond uitlaten óf boodschappen doen. Allebei was teveel.
M’n leven kwam hierdoor tot stilstand en wat er van mij overbleef was een angstige hoop ellende. Ik voelde me depressief, m’n lichaam deed pijn en mijn psycholoog vertelde me waar ik al bang voor was: Ik had een burnout. Dit was het moment dat ik begon aan een wanhopige en vaak slopende zoektocht naar een weg hier uit. Hoe kon ik er in godsnaam voor zorgen dat ik weer ‘normaal‘ werd? Waar kon ik mijn leuke, lichte leven terugkrijgen? Ik wilde wel wat doen, maar wát?’

Heeft iemand je dat toen verteld?

‘Nou, één van de dingen die mij het meest verbaast hebben, is dat er niemand is die je komt helpen wanneer je overspannen wordt of een burnout krijgt. Wanneer je uit het raam valt en je been breekt, belt iemand 112 en komt er een ambulance. Die brengt je naar het ziekenhuis en daar staan doktoren klaar om de dingen te doen die ervoor zorgen dat dat je been in de kortst mogelijk tijd herstelt en jij weer alles kunt doen waar je van houdt. Maar als je overspannen wordt of een burnout krijgt, komt het er te vaak op neer dat mensen zelf op zoek moeten naar antwoorden, en moeten uitvogelen hoe burnout-herstel eigenlijk werkt. En dat terwijl er miljoenen mensen jaarlijks door hetzelfde moeten gaan. Toen dacht ik: als er zó veel mensen overspannen worden of een burnout krijgen – waarom is er dan geen vastgesteld behandelplan? Waarom is er niets wat mij bij de hand kan nemen en me de weg naar herstel kan wijzen, en mij dagelijks kan steunen in mijn proces? Toen heb ik mezelf de missie gegeven om op basis van alle kennis die er is (en dat is hartstikke veel), het beste herstelprogramma voor overspanning en burnout te gaan maken.’

Wacht even, er zijn toch psychologen die je kunnen helpen?

‘Zeker, en we raden je ook zeker aan met therapie te starten. Maar psychologen hebben het ook hartstikke druk. En daarom kan het voorkomen dat je meerdere weken of zelfs maanden moet wachten voor je daar terecht kan. Daarnaast, een psycholoog spreek je één keer in de week, 60 minuten lang. Maar als je een burnout hebt staat je leven zó op z’n kop dat je vaak dagelijks met vragen zit, begeleiding nodig hebt, of even een geruststellende hand op je schouder zou willen. Camp Burnout is daarop gebouwd. Om een gids te zijn die je elke dag even kan raadplegen, en die vrijwel al je vragen kan beantwoorden, ook al kun je even niet terecht bij de psycholoog.

Hoe is Camp Burnout anders?

‘Camp Burnout is een online herstelprogramma voor mensen die overspannen zijn of een burn-out hebben. Het programma is stap-voor-stap. Oftewel, je begint bovenaan en werkt je weg naar beneden. Op die manier loop je vijf belangrijke ‘stappen’ af, die nodig zijn om je herstel te ontgrendelen en je herstelduur te verkorten. Je krijgt telkens een les en dan een simpele oefening om die les in je leven te implementeren.
Wat we verder hebben gedaan is het programma simpel en leuk maken. Alle lessen zijn audio of video. Als een onderwerp ingewikkeld is leggen we dat uit aan de hand van animaties en de oefeningen zijn super simpel uit te voeren. Kortom, het is een super toegankelijk programma dat fijn en leuk is om te doorlopen, geen droge kost dus.

Kan ik niet gewoon zelf herstellen?

Wanneer mensen iets mankeren aan hun lichaam, twijfelen ze geen seconde of er een specialist naar moet kijken. Maar wanneer er mentaal iets aan de hand is met je, is de eerste reactie altijd ‘dat moet ik zelf oplossen.’ Best vreemd eigenlijk. Toch is dat ook weer deels te verklaren door het feit dat mensen je wél komen halen wanneer je been gebroken is, maar niet wanneer je hersens het opeens niet meer doen. Zelf herstellen van burnout of overspanning kán, maar leidt tot een proces van voornamelijk vallen en opstaan, en constant achter oplossingen komen waar je eigenlijk een maand geleden al om stond te springen. Zo wordt het een zoektocht, in plaats van een stappenplan, en maakt het herstelproces simpelweg nodeloos lang en frustrerend. Daarom bestaat Camp Burnout. Om mensen een Plan te geven en ervoor te zorgen dat ze de stappen zetten die leiden naar herstel.

Is Camp Burnout dan niet gewoon hetzelfde als die boekjes over overspanning of burnout die ik kan kopen in de winkel?

‘Nee. De meeste van die boekjes – met alle respect – staan vaak vol met goedbedoelde, maar nutteloze tips als “Ga lekker de natuur in.” Of: “ga eens een dag leuke dingen doen.” Lief bedoelt, maar de meeste van dit soort tips zijn vrij nutteloos als je met een burnout of overspanning thuis zit. Als je overspannen bent of een burnout hebt, ben je voorbij het punt dat je even lekker moet gaan relaxen. Je moet herstellen en dat doe je door te voldoen aan de voorwaarden voor herstel en de optimale omstandigheden te creëren waarin het lichaam z’n herstel-werk kan doen.’

Wat vind je ervan als mensen zeggen ‘overspanning/burnout is een modeziekte.’

‘Nou ja, ergens klopt dat wel, alhoewel ik ervan overtuigd ben dat burnout ook 50 jaar geleden voorkwam. Maar toch lijkt onze huidige maatschappij een uitstekende kweekvijver voor burnout en overspanning. We willen allemaal maar meer, meer, meer. Gepusht door social media zijn we niet tevreden tot we een miljoen op de bank,- een droomcarrière en een perfect lichaam hebben. Maar het is precies het té hoog leggen van de lat, iedere dag weer, waar je overspannen van wordt, of een burnout krijgt. Het forceren van een bepaald resultaat, zonder dat dat resultaat er ook daadwerkelijk komt, veranderd iedere dag in een uitputtingsslag. En dat komt tegenwoordig helaas wel erg veel voor.

Wat is de oplossing voor dit maatschappelijk probleem?

‘Ik vind dat er een hele grote verantwoordelijkheid ligt bij onze werkgevers die op dit moment totaal nog niet wordt gevoeld. In bijvoorbeeld de financiële sector of de advocatuur werken mensen rustig 100 uur per week of meer. Dat is dus zes dagen in de week, van zeven ‘s ochtends tot twaalf ‘s avonds. Dat deze medewerkers depressieve klachten ontwikkelen en fysieke pijn ervaren, wordt niet vreemd gevonden. Op één of andere manier heerst bij werkgevers nog steeds het idee dat mensen onverwoestbare robots zijn, die nooit kapot kunnen. En zij die uitvallen zijn simpelweg ‘te zwak’ voor de baan.
Ik heb zelf gewerkt in de reclame waar mensen letterlijk werden opgesloten in een hok totdat ze ‘het idee’ hadden voor de pitch. Bij dat bedrijf vielen maandelijks mensen uit met overspanning of burnout. Maar helaas: Mensen zijn geen robots. En als ze niet per dag evenveel energie kunnen bijvullen als ze verbruiken, raakt de batterij leeg en vallen ze vroeg of laat uit. Als werkgever dien je hiervoor de verantwoordelijkheid te nemen, al was het maar door één keer in het kwartaal bij iedereen even te checken of ze overspanningsverschijnselen aan het ontwikkelen zijn. Dan kun je het vóór zijn en voorkom je dat mensen over de rand vallen.’

Camp Burnout is de oplossing?

Camp Burnout online herstelprogramma werkt fantastisch als je eenmaal een overspanning of burnout hebt – en helpt enorm je herstelduur te verkorten en verlichten. Maar natuurlijk is het geen oplossing voor de oorzaak van het probleem: Het feit dat mensen een overspannen worden of een burnout krijgen. De volgende stap van Camp Burnout wordt dus ook om hier iets aan te gaan doen. Je hoort nog van ons.

Rik Eysink Smeets (1985) was 33 toen hij een burnout kreeg. Als consultant werkt hij voor klanten over de hele wereld. In 2021 richtte hij Camp Burnout op.